BOSCH REFERENDUM? HET IS VOORAL DE CULTUUR DIE MOET VERANDEREN

Het referendum in Den Bosch is een onding. Dan bedoel ik niet de mogelijkheid van een referendum zelf, maar de regeltjes waar in onze stad een referendum aan moet voldoen. Daar is de meerderheid van de gemeenteraad het wel over eens.

Waarom? Omdat het Bossche referendum alleen mag gaan over een onderwerp dat nog niet eerder door de gemeenteraad behandeld is geweest. En dus wordt een referendum over de plaatsing van windmolens in Engelen afgekeurd omdat bij de energievisie al besloten was dat er windmolens komen. Al was het dan nog niet over de precieze plek. Buurtbewoners die niet eerder betrokken waren en dus later aan de noodrem willen trekken voelen zich daardoor niet serieus genomen.

D66 wil daarom de regels voor het referendum nog eens onder de loep  nemen.  Begrijpelijk vanuit het oogpunt dat een referendum nu juist niet bedoeld is om bewoners die inspraak willen teleur te stellen. Maar laten we wel bij het begin beginnen….

Een referendum is slechts een van de vele middelen om inwoners van onze stad een stem te geven in besluitvorming. Zo mag je in een volwassen stad en democratie verwachten dat – we leven in 2017- inwoners vanzelfsprekend betrokken worden bij het smeden van plannen. Allereerst omdat plannen van beleidsmakers doorgaans beter worden als er een oor te luisteren wordt gelegd bij betrokkenen. Ten tweede voor draagvlak. We weten allemaal dat iets wat niet per definitie leuk is in je achtertuin soms wél noodzakelijk is voor de toekomst van onze stad. Of dat nu een weg, een windmolen of een woonwijk betreft. Het mee aan de knoppen kunnen draaien en niet geconfronteerd worden met een blauwdruk tot drie cijfers achter de komma is bepalend voor die steun.

Vóóraf met elkaar om tafel zitten zou gemeengoed moeten zijn. Helaas heeft dit Bossche stadsbestuur hier geen beste reputatie in opgebouwd. Of het nu de bibliotheek, de Muzerije, Stichting Babel, de Verkadefabriek, de Azijnfabriek, de dierenparkjes of de plaatsing van windmolens in Engelen betreft: niet spreken met inwoners luidt het devies.

Dat een referendumverordening ingezet wordt als een noodrem (terwijl de trein al niet meer kan stoppen) is niet verwonderlijk als inwoners stelselmatig niet, te laat, of slechts héél summier betrokken worden. Dus ja, de gemeenteraad moet zich in al haar wijsheid nog eens buigen over de logica van de regels voor het referendum. Maar dat heeft alleen maar nut als het stadsbestuur met D66 als grootste partij eens het oor te luisteren legt in de stad. Want niet alleen de regeltjes moeten anders. Het is bovenal de cultuur die moet veranderen.